Vampir Kurgusu

Konu: Vampir Kurgusu Çarş. Kas. 17, 2010 11:48 am

Uyanış !

Zaman ölümlüler için ne kadar kıymetlidir. Oysa asla ölmeyecekler? Zamanı değerli kullanması gerekmeyenler için…
Gecenin sisli karanlığında ara sokaklarda ilerliyordu. Ayağının zeminde çıkardığı sesler dışında hiçbir şey duyulmuyordu. Ne bir nefes alış, ne bir horultu ne de bir çıtırtı. Bu sokakta dünya ölüme gömülmüştü. Kimsenin uğramaya cesaret edemediği sokak bir ölüm sessizliğinde zamanını tüketiyordu. Adamın meraklı gözleri etrafı tarayıp durmasına rağmen içinden ‘ Lanet olsun neden buradayım. ‘ diye geçirdiği belli oluyordu. Korkularını bastırmaya çalışmasına rağmen bu ölüm sessizliği artık buram buram korku kokuyordu. Hislerinin baskılayamayan adam gördüğü en büyük kapının önünde durdu. Ceketinin iç cebine uzanan eli bir şey arıyor gibiydi. Kısa sürede aradığını bularak çıkarttı. Elinde tuttuğu asasını sallayarak ‘ Lumos. ‘ diye soludu. Yanan asayla beraber elleri büyük kapıya dayandı. Ufak elleriyle koca kapıyı iten adam yavaşça içeri sokuldu.

Karanlığın uçsuz bucaksız göründüğü bu köhne koridorda tek bir ışık yanıyordu. Daha demin içeri giren adamın asası ufak hareketlerle karanlıkta ilerliyordu. Karanlığı yararak ilerleyen bu ışıkla beraber duvarlarda kan izleri parlıyordu. Kurumuş kan izleri pek çok tablonun üzerine saçılmıştı. Tablolarda manzara resimleri yerine insan portreleri vardı. Her biri ayrı korkmuş portreler… Portrelerden biri sonunda hafifçe öksürdü. Adam ne olduğunu anlamadan portreye baktı. Portrede duran yaşlı adam başını hayır anlamında sallamakla yetinerek geriye kaçtı. O anda ileride duran odadan gelen büyük bir gürültü duyuldu. Tahtanın kırılma sesine benzeyen bu gürültü saniyelik bir zamanda sürmüştü. Odaya koşmaya fırsat bulamayan adamın önünde saniyesinde bir başka adam belirdi. Asasını yere düşüren adam korkuyla karşısındakine bakıyordu. Uzun sarı saçları ve bembeyaz teniyle bir ölüye benziyordu. Yede duran asanın yuvarlanma sesi dışında hiç kimse ses çıkartamıyordu. Bütün portreler yeni adamın gelemsiyle tablolarından kaçışmışlardı. Sarışın adam başını yana eğerek diğerini inceledi. Dudaklarının mutlu olmuş gibi duran kıvrımları almasıyla beraber ‘ Burada ne arıyorsun ölümlü? ‘ sorusu ağzından döküldü. Ağzının oynadığı belli olmamasına karşın bu soru kesin ve netti. Korkusundan kurtulan genç büyücü yere eğilerek asasına uzanmaya kalktı; ama diğeri daha atik davranarak asayı kaptı. Işıklı asayı elinde çevirirken ‘ Sanırım avlanmaya geldin. ‘ diyerek gülümsedi. Genç büyücü ne olduğunu şaşırarak başını hayır anlamında salladı. Neyi avlayacağını bile bilmeden avlanmaya gelemezdi. Bu yüzden kendine güveni gelerek ağzından bir sözcük çıkartabildi. ‘ Merak… ‘

Sözcüğün ardından karşısında duran adam sessizce köşede duran koltuğa ilerledi. Hiç ağızlığı yokmuş gibi koltuğa oturarak ‘ Seni tatmin edeyim o zaman. Ben Rian Margellé. Vampir sorunun en eskilerindenim. Aslında bakarsan kalan tek antik vampirim. Büyük Merlin Savaşı'nın ve Merlin'in ölümünün ardından yüzyıllar süren bir tutsaklık dönemine mahkûm edildim. Şimdiye kadar! ‘ sözlerini bitirir bitirmez genç büyücünün fark edemeyeceği kadar hızlı bir biçimde üstüne atladı. Zavallı büyücü ne yapacağını bilemeden kaçmaya çalıştı; ama derisini delen dişlerle beraber ölümünü garantiledi. Rian büyücünün vücudunda bulunan son damla kanı bitirince boş bedeni zemine bıraktı. Zemine bir et parçası olarak düşen bedenle beraber Rian’ın vücudu dikleşti. Ölü görüntüsünden kurtularak kendine bir canlılık verdi. Ellerini iki yana savurarak haykırmaya başladı ‘ Uyanın vampirlerim. Uyanın evlatlarım. Büyük Savaştan beri süren tutsaklığımız bu gün son buldu! ‘ Sözlerinin ardından binlerce tahta kırılması sesi yankılandı. Ölüm sokağında başlayan bu canlılık sesleri bütün sokağı inletmişti. Artık ölümün kendisi yeniden dünyaya dönmüştü.

@ Her Hakkı Saklıdır.
Legend Of Magic.